gravastellus

[2970] grāvastellus, ī, m. (Demin. v. *gravaster, vom griech. γραῦς; anders Paul. ex Fest. 96, 13), der Graukopf, Plaut. Epid. 620. – Dafür rāvistellus, Plaut. nach Paul. ex Fest. 272, 6 u. Fest. 273 (b), 21. – Vgl. übh. Studemund im Hermes 1, 284 f. Walde (S. 353) plädiert für rāvastellus od. rāvistellus.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2970.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: